Też mi się podoba. Jest wszystko co w dobrym filmie być powinno. Fakt, też miałem wrażenie, że przypomina sztukę teatralną - wszak wszystko znmierza do finału, w którym Taviatini traci głos. I, jak w greckiej tragedii, Deus ex machina, nagle przychodzi "rozwiązanie" problemu.

Wedlug mnie przesłania w tym filmie są bardzo liczne, z każdego wątku płynie jakaś nauka: Oprócz wątku fałszywych przyajciół, samotności wsród udawanych adoratorów, wyzyskiwania talentu przez miernoty dla własnych celów, jest jeszcze to przesłanie końcowe, kiedy inicjatywę przejmuje niespodziewanie młody zwolennik Hitlera, homoseksualista, zapowiadając wykorzystanie talentu Mistrza dla celów politycznych. A, że z tego talentu pod koniec wiele nie pozostaje, to można odczytywać że to co nadchodzi, czego zwolennikiem jest wspomniany nazista Froelich, tak samo opiera się od początku na kłamstwie.

Ukłony i brawa dla gry Fronczewskiego, Zapasiewicza i Zaorskiego.

Mnie też film się podobał. Miał swój klimat i jeden niesamowity utwór, przewijający się przez cały film. Doskonała gra Fronczewskiego.