Film oglądałem z 10 lat temu jeszcze chyba na jakimś kanale publicznej telewizji - pierwsze 5 minut z nudów, bo nie chciało mi się wstawać z łóżka po pilota, potem już nie mogłem się oderwać.
Film opowiada historię dwojga ludzi, którzy - można by tak zażartować - tak bardzo chcieli być razem, że bez przerwy się mijali, a ich drogi przecinały się tylko w ich kluczowych fragmentach życia. Film utrzymany w atrakcyjnej konwencji wspomnień opowiadanych przez dorosłych bohaterów owego tragicznego romansu, gdzie teraźniejszość miesza się z przeszłością. Tragiczni bohaterowie odbywają jakby podróż w czasie, oglądając samych siebie (począwszy od najwcześniejszego dzieciństwa, przez kolejne szkoły) i tocząc ze sobą rozmowy, dlaczego ich życie potoczyło się tak, a nie inaczej.
Generalnie nie znoszę melodramatów, ale ten mnie zachwycił - z ze smakiem i niekiedy dowcipem opowiedziana historia tragicznej i niespełnionej miłości. Ona - szalona artystka, spontaniczna i jakby się to dziś powiedziało "kobieta wyzwolona", on zaś wrażliwy prymus od pierwszych lat szkolnych - obowiązkowy, stateczny i wyznający swoje dość konserwatywne zasady. Wydawałoby się, że takich ludzi nic nie powinno łączyć - jednak przeciwieństwa się przyciągają. Te dzieciaki z jednej ulicy, potem z jednej szkoły zaczynają sobie okazywać nieśmiałe zainteresowanie. W Polsce pewnie ożeniliby się po maturze i byłby spokój - albo szybki rozwód, ale historia opowiada o ludziach ze Stanów, gdzie idąc na studia wyjeżdza się niekiedy 1000 kilometrów od domu i od tej pory losy nawet najbliższych sobie ludzi rozjeżdżają się niekiedy ieodwracalnie. Naszych bohaterów spotyka to samo - ich nieliczne spotkania kiedy kończą już swoje szkoły wyższe, są tyle namiętne, co krótkie. Ciągła pogoń za karierą - jej jako artystki, jego - jako prawnika, a potem kandydata na senatora - sprawia, że wreszcie jej ich drogi rozchodzą się definitywnie. On zakłada rodzinę, ona szuka dalszych uciech związanych z życiem "samorealizującej się" bez przeszkód artystki, która po pewnym czasie, popadając w problemy alkoholowe, zaczyna rozumieć, że jej puste w gruncie rzeczy życie przelatuje jej między palcami. Kiedy wreszcie znów spotykają się po latach, ona zaczyna rozumieć, że tylko ten facet, którego zawsze traktowała z lekkim pobłażaniem, kochał ją naprawdę, zaś wszystkie jego cechy, które wcześniej ją z lekka śmieszyły są tym, czego najbardziej potrzebuje kobieta , która zaznała już pustki życia w swoim dotychczasowym środowisku.
Ich miłość odżywa na nowo, ale jak ją posklejać, kiedy wszystko już "pozamiatane" - on stateczny ojciec licznej rodziny ma opory przed rozwodem - nawet z kobietą, z którą już wiele go nie łączy - jego pozycja senatora nie pozwala na taki publiczny skandal, zaś jej rozedrgane nerwy potrzebują coraz bardziej jego oparcia. Czy im się uda?
Jak wspomniałem, nie znoszę melodramatów z zasady i ten zacząłem oglądać tylko dlatego, że pilot był poza zasięgiem ręki - i całe szczęście. Film rewelacja, zrobiony mistrzowsko i ze smakiem - ani minuty nudy, co przy tym specyficznym "kobiecym" gatunku wydaje się niewiarygodne. Film trudno dostępny - nie tylko w polskiej wersji, ale w ogóle (ja sprowadziłem go z USA) - jednak warto go poszukać. Szkoda, że nasza talewizja nie wyemituje go raz jeszcze, zamiast tego zaśmiecającego wiele godzin telenowelowego chłamu...